Drinkwatervoorziening in Vlaanderen

De Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV) organiseerde op 19 maart 2007 een workshop over "De Vlaamse watersector: analyse en uitdagingen".

Tijdens deze eerste presentatie op deze workshop analyseerde Annick Lamote van de SERV de Vlaamse watersector en ging zij dieper in op de vooruitzichten ervan. In haar presentatie vermeldt zij dat informatie (transparante kostenstructuren) en benchmarking twee instrumenten zijn die de efficiëntie van de Vlaamse drinkwatersector kunnen bevorderen. Zij stelt vast dat "beide instrumenten behoren tot takenpakket van reguleringsinstantie voor drinkwatersector, voorzien in drinkwaterdecreet [decreet van 24 mei 2002 betreffende het water bestemd voor menselijke aanwending], maar dat deze nog niet operationeel is".

Zoals ik zelf vermeldde tijdens de studiedag van CROW op vrijdag 23 maart 2007 is de Vlaamse drinkwatersector juridisch eigenlijk nog steeds ingebed in de ideeën van de Franse revolutie. Op basis van de revolutionaire decreten van 1789 en 1790 menen de gemeenten immers nog steeds over een monopolie inzake drinkwatervoorziening te bezitten. Dit gemeentelijke monopolierecht staat blijkbaar ook meer dan tweehonderd jaar later nog altijd buiten elke discussie. Nochtans kan men zich de vraag stellen of een open debat over de drinkwatervoorziening niet vereist dat men ook dit gemeentelijke monopolie in vraag durft stellen.

Elektronische communicatiediensten

In het Belgisch Staatsblad van 23 maart 2007 verscheen het koninklijk besluit van 7 maart 2007 betreffende de kennisgeving van elektronische communicatiediensten en -netwerken.

Dit KB regelt de kennisgeving van elektronische-communicatiediensten en -netwerken. Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (de "Machtigingsrichtlijn") vervangt immers het vergunningsregime door een notificatieregime. Deze richtlijn werd omgezet in de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie waaraan dit besluit de uitvoering verleent.

Teneinde alle misverstanden te vermijden vermeldt het Verslag aan de Koning dat een kennisgeving conform het koninklijk besluit vereist is voor het aanbieden van elektronische-communicatiediensten en -netwerken. Vereist is aldus het terbeschikkingstellen van deze faciliteiten aan derden. Elektronische communicatiediensten of -netwerken die voor louter eigen gebruik worden aangewend, behoeven geen kennisgeving.

Met het oog op de administratieve vereenvoudiging werd ervoor geopteerd om de aangifteregeling te vervangen. Het nieuwe besluit zal voortaan volstaan om iedere vorm van kennisgeving te regelen.

Welkom op deze nutsvoorzieningen-blog!

Op deze blog zullen actuele juridische ontwikkelingen op het gebied van de nutsvoorzieningen in België gepost worden.